[Advaita-l] Sivaanandalahari - 18

[Anbu sivam2]

*Sivaanandalahari - 18 (2)*Therefore only a moodan caught in the brama would
believe these worlds to be real.

ஆசைக்கோரளவில்லை அகிலமெல்லாங்கட்டி ஆளினுங்
கடல் மீதிலே ஆணை செலவே னினைவர் அளகேசன்
னிகராக அம் பொன்மிக வைத்த பேரும்
நேசித்து ரசவாத வித்தைக் கலைந்திடுவர் நெடு
நாளிருன்த பேரும் நிலையாக வேயினுங் காயகற்பந்
தேடி நெஞ்சு புண்ணாவரெல்லாம்
யோசிக்கும் வேளையிற் பசிதீரவுண்பதும் உறங்கு
வதுமாக முடியும் உள்ளதே போது
நான் நானெனக்குளறியே ஒன்றைவிட்டொன்றுபற்றிப்
பாசக்கடற்குளே வீழாமல் மனதற்ற பரிசுத்த
நிலையை யருள்வாய் பார்க்குமிடமென்குமொரு
நீக்கமற னிறைகின்ற் பரிபூரணானந்தமே.
(தாயுமானவர்)


Hey! ParamEswara! All the Brahmmathi DevaL worship you because they have
come to know that Advaithaanubhavam cannot be obtained by dhana or by
Sankeerthana or by japa or by thanthra or by manthra or by yagnaa and
dhaana, or by anushtaana that gives pain to the body, or by the mahima of
sthala they live in, or by the greatness of their varna or aasrama or even
by achievements that they can boast of. They have all understood that the
jeeva-Brahmaikya Gnaanam can be obtained only by surrendering their minds at
your lotus feet.

Therefore O! Parameswara! I do not even dream for worlds such as swargam and
vaikuNtam. All I beg of you is to take in your lotus feet and give me the
release into Moksha.

Sivoham, Sivoham.